Delfshavense
allochtonen (d.d. 2004)
Als bewoner van Delfshaven ben ik een ervaringsdeskundige
geworden op het gebied van multiculturaliteit. In
de tijd dat ik in de wijk Bospolder woon zijn er
veel Nederlanders vertrokken en evenzoveel buitenlanders
bijgekomen. (de gemeente zegt 70%, ik houd het op
80 á 90%). Helaas hebben veel van hen de slechte
gewoonten van hun Nederlandse voorgangers overgenomen
en gecombineerd met hun eigen slechte gewoonten.
Daar komt nog bij dat veel buitenlanders "op
straat leven" en zich nogal luidruchtig gedragen.
De werkloosheid is groot in deze deelgemeente, dus
's-zomers duurt de herrie vaak tot 3 uur ’s-nachts.
Dit gedrag is vooral hinderlijk als je bij warm
weer met het raam open wilt slapen, of vroeg moet
opstaan.
In de jaren '80 werd het toegestaan dat vooral Turken
en Marokkanen, tegen alle openbare verordeningen
in, massaal satellietschotels tegen de gevel schroefden.
"Dan konden ze contact houden met het thuisland"
was het argument. Uiteraard werd het - te dure - kabelabonnement
meteen opgezegd en daarmee was deze groep verstoken
van Nederlandse berichtgeving, inclusief hun schoolgaande
kinderen!
Met deze status aparte werden veel buitenlanders
met een achterstand meteen ook tot een bestaan in de
sociale onderklasse veroordeeld. Veel van de integratieproblemen
zijn door de overheid, zowel locaal als landelijk,
zelf gecreëerd door een structureel gebrek
aan sturing. En de "zachte sector", met
haar zgn. "welzijns" werkers, heeft hier
ook een verantwoordelijkheid in te nemen... Ik herinner
me een onderwijzer op een basisschool die begin
jaren '90 bekend maakte dat allochtone leerlingen
in leerprestatie achterbleven bij de autochtone
en vanwege die uitspraak publiekelijk aan de schandpaal werd gezet
door "links" Nederland i.p.v. het probleem
te willen oplossen. Hij zit na diverse bedreigingen
door de beledigde ouders en ontslag(!) door het
schoolbestuur vanwege deze uitspraak nog steeds
overspannen thuis. Samen met vele andere autochtonen
die rationeel een probleem signaleerden al eerder
werden neergesabeld voelt hij zich terecht "gediscrimineerd".
Toch kun je niet zeggen dat de integratie is mislukt:
dat suggereert dat er een actief beleid op is gevoerd.
De politiek heeft altijd de problemen met allochtonen
genegeerd en elke ingrijpende beslissing voor zich
uit geschoven tot het politiek opportuun was een
standpunt in te nemen en op te treden tegen misstanden!
recht op nationaal en cultureel
besef
Herman Romer, schrijver van
boeken over het Rotterdam van vroeger en ook de
schrijver van het boek 'Delven in Delfshaven' deed
de volgende uitspraak over het koesteren van het
verleden: "Sommigen doen dit menselijk verlangen
af met de term 'nostalgie', waarbij zij een geringschattende
toon in hun stem laten doorklinken. Een oppervlakkig
oordeel, dikwijls geveld door hen die overal de
prijs van weten, maar van niets de waarde. Lieden
die evenmin gehinderd worden door een overmaat aan
cultureel besef"
Hoewel de term nationalisme door een handjevol extremisten
een bedenkelijke bijklank is meegegeven is er niks
mis met nationaal besef en het koesteren van je afkomst: je
familie, je volk en je vaderland. We zijn gevormd door onze ouders
en hun ouders en hun leven op deze grond en in deze
cultuur. Op hun beurt gaven zij vorm aan deze grond
en cultuur. Het ontkennen van die verbondenheid
met "het eigen volk" getuigt van minachting
voor de eigen voorvaderen, te beginnen bij je eigen
vader en moeder. Iedereen is tenslotte het product
van een collectieve culturele geschiedenis, de opeenvolging
van geslachten, en het daardoor gevormde bewustzijn.
De eigen cultuur is dus van nature dominant in een
historisch gevormde natie. Dat betekent uiteraard
niet dat er geen raakvlakken, uitwisseling of sympathieën
kunnen zijn met en voor "vreemde" culturen:
externe invloeden zijn veelal een katalysator geweest in het proces van culturele vooruitgang.
Erkenning van de eigen "roots" is niet
het alleenrecht van "zwarte" en "rode"
Amerikanen! Dus wie zich met veel bravoure een "wereldburger"
noemt en zich vooral niet bij een bepaald geografisch
gebied of volk vindt behoren zal zich dus moeten
verdiepen in de totale wereldgeschiedenis met al
haar nuances om zich daarmee te kunnen identificeren.
Het lijkt mij een zware opgave. Ook moet zo iemand
zich dan niet meer willen beroepen op rechten op
grond van een nationaliteit. Deze mondialiteit kan
uitsluitend bestaan als alle mensen op de wereld
eenzelfde gevoel van eenheid en verbondenheid delen.
Helaas...
Verzet van nieuwkomers tegen integratie werd decennia
lang getolereerd en vaak aangemoedigd door de overheid.
Sterker nog: die buitenlandse culturen waren rijk
en prachtig en de Nederlandse cultuur werd geassocieerd
met de lucht van spruitjes (korter koken!) door de "links-intellectuele"
politici en media. Daarbij vraag ik me ook af hoe
de (zich als "links" profilerende) politiek
denkt allochtone affiniteit met onze cultuur te
bevorderen als alle vaderlandse trots als politiek
incorrect gedrag wordt bestempeld en zelfs Nederlands
vlagvertoon kan worden uitgelegd als een extreem
rechtse uiting! Het lijkt er wel eens op dat het recht op het beleven van een eigen cultuur alleen aan allochtonen is voorbehouden...
NB.: Een vreemde uitzondering hierop vormt het EK/WK-voetbal,
een balspel waarbij nationalisme ineens verplicht
is en waar zelfs de links-intellectuele wereldverbeteraars
zich zonder scrupules aan overgeven.
Nogmaals: deze denigrerende houding tegenover het
eigen cultureel en historisch besef en vaderlandsliefde
moedigt allochtonen niet bepaald aan om de Nederlandse
cultuur met warmte en respect te omarmen...
multiculturaliteit
als politieke leugen
Recht op behoud van de eigen culturele identiteit
is prima maar moet niet verward worden met het recht om ook
alle gebruiken en voorkeuren die zijn ontstaan
in een bepaalde cultuur te mogen blijven uitoefenen.
.
Het zelfde geldt voor godsdienst en cultuurgebonden
riten, voorkeuren en interpretaties. Het afkeuren
van een gebruik of interpretatie is nog niet het
afkeuren van een religie. De Islam is duidelijk
voorbeeld hiervan. Temeer omdat godsdienst en
cultuur in de perceptie van veel Islamieten zo
sterk met elkaar zijn verweven.
Voorbeeld: Tijdens het verblijf in Medina
adviseert Mohammed de vrouwen in zijn groep
een slip van de mantel over het hoofd te dragen
zoals de getrouwde vrouwen in Medina dat gewoon
zijn om te voorkomen dat ze door jongemannen
worden lastiggevallen. Hiermee wil Mohammed
onenigheid met de gastgevers voorkomen, om
de Islam te kunnen uitdragen als een boodschap
van vrede en tolerantie.
Dit advies heeft geleid tot navolging: sommige
moslima dragen een hoofdbedekking als een
teken van respect voor de goddelijke wijsheid
van de profeet Mohammed.
Het argument dat een moslima een hoofddoek
moet dragen omdat de Koran dat opdraagt is
dus op zich al onjuist. Wanneer het dragen
van een hoofddoek of gelaatssluier sociale
problemen veroorzaakt zou het, door wie leeft
in de geest van Mohammeds woorden, juist achterwege
moeten worden gelaten. |
 Het
mogen dragen of het verbieden van het dragen van
hoofdbedekking heeft dus niets met vrijheid van
godsdienst te maken. Ik zou er trouwens voor pleiten
om de "uiterlijkheden" van een geloof
los te koppelen van de vrijheid van geloofs- of
levensovertuiging, zodat zaken als riten en klederdrachten
gewoon onder de normale kledingvoorschriften van
instanties en bedrijven gaan vallen. Dat scheelt
een hoop misverstanden en al dan niet opgeklopte
problemen en verongelijkte gevoelens.
Die (Christelijke) wet op de godsdienstvrijheid
dateert overigens uit een tijd dat de Islam nog
als afgoderij werd gezien en was bedoeld om de
vrede tussen de Protestanten en Rooms-Katholieken
te bewaren. Interessant is het om te weten dat
de Islamitische wet (Sharia)
de godsdienstvrijheid niét ondersteunt.
Op het de rug toekeren van de Islam staat zelfs
de doodstraf! Kortom: onze wetgeving is op dit
punt achterhaald sinds de opkomst van de Islam
in Nederland.
Pas de laatste tijd verdiept zelf onze "linkse"
politiek zich in de diverse islamitische stromingen
die multicultureel Nederland rijk is. Een vrij
breed gedragen stroming hangt ideeën aan
die strijdig zijn met onze democratische samenleving.
Zij verwerpen deze als geheel en streven vrij
openlijk naar een Islamitische staat, gebaseerd
op de Koran, Haddith en Soennah, met de ondemocratische
en discriminerende Sariah
als basis voor onze wetgeving.
De traditioneel-Islamitiche
cultuur versus de westerse is een goed voorbeeld
van conflicterende cultuurverschillen. Daarbij
bedoel ik uitsluitend de fundamentalistiche stromingen
die vinden dat de Koran-teksten heilig zijn en
letterlijk en tijdloos moeten worden opgevat.
Bijvoorbeeld: In de Koran wordt onderscheid gemaakt
tussen "huizen van vrede" en "huizen
van oorlog". De eerste zijn landen die leven
onder de sharia, de tweede doen dat - nog - niet.
De zo vriendelijk klinkende begroeting "salaam"
(vrede) krijgt dan, wanneer uitgesproken door een "vrome" moslim, wel een wrange bijklank. Zo zijn er meer
geloofsprincipes te vinden waarbij de verschillen
van inzicht en overtuiging onverenigbaar lijken.
Overigens beweer ik zeker niet dat overtuigde
Moslims per definitie fundamentalisten zijn. De
Islamieten in mijn kennissenkring zijn het geen
van alle, net zomin als elke overtuigde Christen
een extremist is. Zij willen wat iedereen uiteindelijk wil: gelukkig zijn en een onbezorgd leven leiden.
Culturen zijn uniek en vaak ook in de ogen van andere
culturen waardevol. Een cultuur kan zich alleen
manifesteren op eigen grond en met de eigen bevolking.
Zij hebben hun cultuur ontwikkeld en bestaansrecht
gegeven. Vaak onder invloed van locale omstandigheden.
Een cultuur heeft eigen unieke denkbeelden, ethiek,
en sociale normen en waarden. Deze hoeven niet noodzakelijk overeen te komen met
die uit andere culturen. Wie zich in een cultuur
niet thuis voelt, hoort niet thuis in die cultuur
en op haar locatie.
De tendens om alle "cultuurvolkeren"
op de norm van onze eigen westerse cultuur aan
te sluiten is grotendeels losgelaten. Gebleken
is dat de betreffende volkeren er niet gelukkiger
op werden, zich zelfs ontheemd gingen voelen.
Een geestelijk verval dat er toe leidde dat vooral
de negatieve westerse verworvenheden zoals bijvoorbeeld
ongeremd en overmatig alcoholgebruik werd geadopteerd,
met de Indianen en Maori's als bekendste voorbeelden.
conclusie:
- Cultuur omvat de normen met alle
daaraan gekoppelde waarden, de historische verworvenheden
en het zelfbewustzijn van een samenleving.
- Een cultuur staat altijd op zichzelf als norm.
- Cultuur is een essentieel onderdeel van de
persoonlijkheid van een mens.
Multiculturaliteit (een samenleving van meerdere
culturen) kan derhalve te maken krijgen met situaties
variërend van wrijving tot burgeroorlog.
Dit leidt dus tot ongenoegen, onbehaaglijkheid,
ontheemding en zelfs tot ontwrichting van een
samenleving.
Wie besluit zijn leven te leiden in een andere
cultuur zal dus moeten beseffen dat op enig moment
de eigen cultuur zal moeten worden losgelaten.
Wie dit niet kan zal zich in de nieuwe omgeving
nooit gelukkig kunnen voelen.
In wijken waar de autochtoon tot de minderheid
behoort zal deze zich vaak bedreigd, ontheemd
en ongelukkig voelen. En terecht: de autochtoon
heeft er nooit voor gekozen zich in een vreemde
cultuur te vestigen. Deze
situatie is hem/haar opgedrongen door de overheid. De meeste allochtonen hebben er wel voor gekozen, in de wetenschap dat zij altijd weer terug kunnen naar een hen vertrouwde wereld!
Het eerste "recht op de eigen cultuur"
ligt altijd bij de oorspronkelijke bevolking.
De weerstand tegen integratie bij sommige groepen
allochtonen leidt bij volgende generaties tot eenzelfde
ontheemdheid: ze zijn geen "volwaardige" Nederlanders
maar ook in het land van oorsprong zijn het buitenstaanders.
Het is niet ondenkbaar dat deze vervreemding van
de samenleving de buitensporige criminaliteit
onder allochtone jongeren mede in de hand heeft
gewerkt.
De "typisch Nederlandse tolerantie"
Tolerantie betekent dat je de overlast die je ondervindt door afwijkende gedragingen van anderen
accepteert, ook als je er zelf hinder van
ondervindt. Wat niet impliceert dat je de juistheid van die gedragingen accepteert of goedkeurt. Dit kan dus alleen gebaseerd zijn
op warme belangstelling voor die ander en
het afwijkende gedrag.
Storend gedrag van
bepaalde groepen op zijn beloop laten en er
niet moeilijk over doen als je er géén
last van hebt heeft niets met tolerantie te
maken, wél met ongeïnteresseerdheid.
Die laisser faire houding toch als
"tolerant" betitelen getuigt van
zelfingenomenheid, of anders van weinig zelfkennis.
Voor veel politici is de term tolerantie verworden tot niets anders dan een dekmantel, in de eerste
plaats dienend als excuus om niet daadkrachtig
te hoeven optreden. Uit angst voor reacties
vanuit het "sociaal-correcte" electoraat?
Nederlanders zijn uiteraard niet meer of minder
tolerant dan Duitsers, Engelsen, Belgen of
Fransen. |
Net als het "gedoog"beleid is ook
het propageren van een zgn. "multiculturele
samenleving" een uiting van bestuurlijke
besluiteloosheid, ingegeven door gemakzucht, lafheid
en /of onvermogen.
Neem het beleid aangaande drugs: "gedogen"
is het uitstellen van wetshandhaving met betrekking
tot een nieuwe ontwikkeling in de samenleving
tot na een evaluatie. Daarbij kun je denken aan
een jaar of vijf. Op zichzelf een goed principe!
Als er na 30 jaar na de introductie van consumentendrugs
nog geen passende regelgeving op is ontwikkeld
mag je best stellen dat de wetgevers verwijtbaar
in gebreke zijn gebleven!
Waarom promoten westerse politici multiculturaliteit?
Dit heeft bovenal te maken met het electoraat:
Aan de ene kant is er de angst voor het beschuldigd
worden van discriminatie. Wel of niet onderscheiden
naar cultuur en polarisatie is een politiek machtsmiddel
geworden. Het onderkennen van onderscheid beteken
verlies van stemmen, wat direct is te vertalen in
de persoonlijke welvaart van een politicus!
Vandaar dus dat het onderscheid wanneer het maar
kan wordt uitgebaat, maar wanneer het uit de hand
loopt met de reacties op cultuurverschillen er
direct wordt gerefereerd aan "onderbuikgevoelens"
met en passant nog een verwijzing naar
de verschrikkingen van de holocaust.
Het bevooroordelen van en uitzonderingen maken
voor allochtonen heeft averechts gewerkt. Het
getuigt ook niet van respect voor de nieuwkomers
als je ze als achterlijke en onmachtige zielepieten
gaat behandelen met als uitgangspunt dat ze het
zelfstandig in onze verlichte cultuur niet redden.
Sterker nog, juist dit is de oude kolonisten-arrogantie
van hen die zich ver verheven voelen boven alles
dat niet-westers is. Overigens vind ik dit
wel een amusante pagina over die "progressieve"
links-intellectuele onderbuikgevoelens.
discriminatie
Omdat de komst van niet-westerse migranten een
situatie heeft geschapen die sterk verschilt van
die van pakweg 50 jaar geleden zou de wetgeving
daar nu snel op moeten worden aangepast. De wet
op de vrijheid van godsdienst zou op de schop
moeten. Een vrijheid van levensovertuiging zou
beter zijn met als kenmerk dat die overtuiging
geen recht geeft op het te allen tijde uitdragen
van deze overtuiging of de bijbehorende riten
maar uitsluitend op het aanhangen van een overtuiging
naar keuze.
Ook de veel misbruikte term "discriminatie"
zou eindelijk eens precies en eenduidig beschreven
moeten worden. Het gelijkheidsbeginsel is op zich
correct maar de manier waarop deze wet de laatste
decennia is toegepast was op zich discriminerend
en te vaak in strijd met de rechten van het (autochtone)
indididu.
Als de wet op discriminatie gehandhaafd blijft
moet een valse beschuldiging van discriminatie
ten aanzien van een individu net zo zwaar worden
bestraft als discriminatie zelf, met toekenning
van smartegeld voor de geleden sociale schade
door de beschuldigde: de vals beschuldigde moet
overtuigend sociaal worden gerehabiliteerd en
daarmee de reputatieschade minimaal gehouden.
|
terug naar 